Het werk van de installatie- en performancekunstenaar Aura Rendón Benger (1989) gaat over thema’s als intimiteit, afstand en nabijheid, maar ook over vrouwelijkheid en kwetsbaarheid. Hoe dicht kan je iemand benaderen, in iemands aura treden? Waar ligt de grens tussen comfort en ongemak?
In haar grote, vaak textiele installaties brengt ze de toeschouwers het werk en zichzelf op een actieve manier bij elkaar doordat iedereen bij het betreden van de installatie er zelf onderdeel van wordt. Dat komt doordat Rendón Benger vaak zelf als performer, al dan niet zichtbaar, in de installatie aanwezig is. Zo was de The blue box (2013) een kleine gesloten ruimte waarin de bezoeker werd uitgenodigd plaats te nemen, onwetend van de aanwezigheid van de kunstenaar vlak boven hen. En in de performance Under my skirt (2012) betrad de bezoeker een kamer waarin Rendón Benger op stelten stond terwijl haar rok als een voile de hele ruimte omspande waardoor de bezoeker dus letterlijk onder haar rok stond.
My inner sea, is een grote textiele installatie van opblaasbare organische abstracte objecten die Rendón Benger baseerde op een dichtregel van Sarah Kay: “Because there’s nothing more beautiful than the way the ocean refuses to stop kissing the shoreline, no matter how many times it’s sent away.” Zelf zegt ze over My inner sea, de specifieke installatie die ze maakte voor Museum Beelden aan Zee in Scheveningen: “Het element lucht is in elk deel van mijn installatie aanwezig, terwijl het materiaal de omgevingskleuren absorbeert. De installatie is de reflectie van mijn zee – mijn innerlijke zee.”
http://aura-rendon-benger.com/
Tekst: Esther Darley