Al jarenlang werkt Bert Scholten in verschillende disciplines, als kunstenaar, animatiemaker en musicus, maar het is pas sinds kort dat hij deze volledig heeft geïntegreerd in wat hij zelf ‘figuratieve popmuziek’ noemt. Die omslag in zijn werk ging gepaard met twee ontwikkelingen: zijn muzikale werk werd visueler en zijn beeldend werk werd muzikaler. Maakte hij voor die tijd vooral figuratieve tekeningen, nu bestaat zijn getekende werk uit abstracte lijnen, kriebeltjes en golven die als een muzikale partituur gelezen kunnen worden. Scholten tekent ze het liefst op lege verkeersborden als een instructie aan de kijker om stil te staan bij de vraag of het een gebod of juist een verbod betreft om iets bepaalds te zien.
Het getekende werk gaat samen met de punkachtige muziek die hij speelt op een zelfgebouwde synthesizer in combinatie met teksten over alledaagse onderwerpen die de absurditeit van het leven relativeren. Zo gaat ‘De Paardenmishandelaar’ over iemand die de afgelopen jaren op vele plekken toesloeg, maar over wiens identiteit weinig bekend is. Scholten laat in zijn tekst zien hoe de verbeelding daardoor op hol slaat en vertaalt dit naar een door de dader gezongen zelfportret. Andere thema’s die hij in zijn teksten bezingt, variëren van onbeschaafd internetgedrag tot het leven van Étienne de Silhouette, de bedenker van het silhouetknipsel. De manier waarop Scholten deze onderwerpen tijdens optredens, in tentoonstellingen, (lied)boeken en animaties samenbrengt, is inderdaad het best samen te vatten als figuratieve popmuziek. (MB)
Bert Scholten (1988)
woont/werkt in Groningen
opleiding: Academie Minerva; KASK Gent