Click here for English
Bodil Ouédraogo (1995) is geïntrigeerd in de houdingen en posities van traditionele West-Afrikaanse sculpturen. Handen rustend op een buik, armen die borsten ondersteunen, gekruiste armen over een rug. Wat zeggen die houdingen en poses eigenlijk? Ouédraogo vraagt zich af hoe ze zich in het nu kan verhouden tot deze sculpturen en of het mogelijk is ze als het ware te belichamen. Door ze uit hun context te halen, verkent ze de menselijke intimiteit van de sculpturen en hoe ze een directe verbinding tot stand kan brengen met wie ons voorging.
Ouédraogo werkt met textiel, muziek, film, performance en sculptuur. Ze wordt aangetrokken door het idee een installatie tot leven te brengen waardoor die onderdeel wordt van een nieuwe, gedeelde ervaring. Voor Framed Intimacy – Noun (2025), een vervolg op haar installatie Framed Intimacy (2023), gebruikt ze traditionele West-Afrikaanse sculpturen uit de collectie van haar vader, Mamadou Ouédraogo. Met behulp van 3D-scans maakt ze er mallen van, vergroot delen uit tot menselijk formaat en plaatst de fragmenten vervolgens in verschillende materialen bij elkaar. Door de onderdelen op een uitdagende en vervreemdende manier te presenteren, biedt ze een alternatief perspectief op de gangbare hiërarchieën. Tegelijkertijd onderzoekt ze hoe de sculpturen met elkaar een nieuwe relatie kunnen aangaan, een die de beelden zelf overstijgt. Ouédraogo: “De installatie is ook een weerslag van een zoektocht naar het poseren, dragen en positioneren van jezelf. Het komt voort uit een verlangen om een verbinding uit te drukken tussen verschillende generaties door middel van materiële erfstukken.”
Tekst: Esther Darley