Click here for English
“Mijn werk draait om gemeenschap”, vertelt Bronwen Jones (1995). De kunstenaar ontvangt kleding, repareert of verstelt deze en geeft het kledingstuk vervolgens weer terug aan de drager. Hiermee brengt de kunstenaar een gesprek op gang over de waarde en zorg die we aan materiaal en ambacht verbinden. Daarnaast daagt ze ideeën over duurzaamheid en eigendom uit. De meeste kledingstukken die ze verstelt zijn immers van andere mensen. Als ze meedoet aan een tentoonstelling dan leent ze stukken die ze eerder gerepareerd heeft om deze te kunnen tonen. Deze antikapitalistische benadering zorgt ervoor dat de nadruk ligt op de relatie tussen haar en de eigenaar van het kledingstuk. “Ik ben aan het experimenteren met de manier waarop ik deze uitwisseling organiseer. In plaats van geld vraag ik soms bijvoorbeeld om een gesprek. Relaties vind ik heel belangrijk. Ik vind het leuk dat wanneer ik een stuk nodig heb, ik mensen wel moét benaderen.”
Op Prospects toont Jones zowel deze kledingstukken als een aantal meer sculpturale vormen. Ook in deze werken is het repareren in plaats van weggooien even belangrijk als het sociale aspect van de textielgemeenschap, die een lange geschiedenis kent. Het enige verschil met de kledingstukken is dat deze sculpturen niet daadwerkelijk gedragen worden maar een denkbeeldig verloop van tijd en slijtage laten zien. Omdat Jones haar reparaties nooit verhuld maar juist goed zichtbaar houdt, ga je als toeschouwer vanzelf nadenken over de geschiedenis van het materiaal.
Tijdens de tentoonstelling zullen de curatoren regelmatig kleding dragen die door de kunstenaar is gerepareerd.
Tekst: Milo Vermeire