Click here for English
Met haar werk registreert Carmen Roca Igual (1998) het alledaagse, hedendaagse leven. Op de academie werd haar verteld dat ze een standpunt moest innemen om kunstwerken een politieke lading te geven. Dat ze echter liever niet: “Ik geloof namelijk dat ik zelf het meest heb geleerd van ervaringen en anekdotes en niet van standpunten.”
Het werk dat Roca Igual presenteert op Prospects lokt echter wel een reactie uit. Het publiek kijkt naar een nagebouwde façade van een woning, waar op de eerste verdieping achter een Frans balkon een vrouw staat te bellen. Ze lijkt afgeleid te worden door het (denkbeeldige) geluid dat het publiek maakt. Assertief roept ze in het Spaans dat het daar wat stiller moet zijn. De bellende vrouw is een videoregistratie van de oma van de kunstenaar, die net als haar moeder vaker in haar werk opduikt. Haar oma lijkt soms de toekomst te kunnen voorspellen. Roca Igual vertelt dat in het Spaanse dorp waar zij opgroeide, oudere dames in deur- of raamopening naar het straatleven staan te kijken en dat van commentaar voorzien. Omdat ze bijna alles wat op straat gebeurt al eens hebben gezien, weten ze vaak van tevoren wat er gaat komen.
Roca Igual vergelijkt de veronderstelde voorspellende gave van de oude dames met beeldschermen die een blik op een andere wereld geven: “Online filters en maskers kunnen iets vertellen over wie we zijn en zouden kunnen zijn – alsof je even een versie van jezelf ziet in een parallelle wereld.”
Tekst: Jorne Vriens