Click here for English
Paarden die in noordelijke landen gehouden worden voor sport en recreatie, lopen ’s winters vaak een tekort aan vitamine D op. Om dit te voorkomen, en vanwege andere gezondheidsvoordelen, bestaan er speciale paardensolaria. Oftewel: zonnebanken voor paarden. Elia Kalogianni (1995) raakte gefascineerd door dit fenomeen. Ze besloot om deze en andere plekken waar mensen zonlicht nabootsen om invloed uit te oefenen op de natuur, nader te onderzoeken. Het resultaat van dit onderzoek is SOLARIUM (2025), een audiovisuele installatie bestaande uit een drie-kanaals video, geluid en een zonnebank. De video toont verschillende plekken waar kunstmatig zonlicht wordt ingezet, naast het paardensolarium zijn dat onder andere een zonnestudio, een pluimveeboerderij en een kas. Voor elk van de locaties koos Kalogianni een protagonist. Dus een dier, mens of plant. Met sensitieve videobeelden, en de fysieke installatie, probeert ze hun reactie op dit kunstmatige zonlicht invoelbaar te maken.
Net als in veel van Kalogianni’s andere installaties en video-essays is ook hier de rode draad hoe de mens controle over de natuur probeert uit te oefenen. Dit keer richt ze zich specifiek op hoe kunstzonlicht gebruikt wordt voor manipulatie, om dieren in goede conditie te houden voor sport of recreatie, om planten sneller te laten groeien, of om het lichaam te laten voldoen aan een schoonheidsideaal. Met de installatie wil ze vragen oproepen over de machtsrelaties die daarbij komen kijken. Wat betekent het dat we als mensen gewend zijn om andere soorten, vaak op grote schaal, voor onze eigen doeleinden te manipuleren?
Tekst: Sarah van Binsbergen