Click here for English
Emilia Martin is gefascineerd door stenen. Niet alleen door hun uiterlijk maar vooral door de verhalen die eraan kleven. Van Medusa’s blik die volgens de Griekse mythe mensen kon verstenen, tot stenen die worden vereerd omdat ze door heiligen zouden zijn aangeraakt: stenen vertellen voor Martin de geschiedenis van menselijke relaties waarin feit en fictie door elkaar heen lopen. De afgelopen jaren verzamelde ze tal van die – vaak ongehoorde – verhalen. Met haar installaties, die bestaan uit foto’s, teksten en geluid, geeft ze deze verhalen een plek en rekt ze de werkelijkheid op.
In het project I saw a tree bearing stones in the place of apples and pears (2022-doorlopend) richt Martin zich op meteorieten. Deze intrigeren haar vanwege het tegenstrijdige gevoel dat ze oproepen. Ze beschouwt ze als eerstehands getuigen uit de ruimte, reizigers uit de diepe tijd, die ons een glimp laten zien van de oorsprong van het leven op aarde. “En toch”, zegt Martin, “zijn het ook gewoon stenen die we associëren met passiviteit en stilte; die symbool staan voor het onvermogen om te communiceren.” In haar serie combineert ze foto’s en al dan niet gemanipuleerde archiefbeelden – een menigte rondom een rotsblok, een lichtgevende steen, een krater – met details uit ooggetuigenverslagen van meteorietinslagen en fragmenten uit wetenschappelijke tijdschriften die bovennatuurlijke verslagen op hun beurt proberen te ontkrachten. Samen met een steen die lijkt te fluisteren, ademt de serie een surrealistische sfeer en nodigt ze ons uit om open te staan voor de werkelijkheid die tussen waarheid en verbeelding ligt.
Tekst: Esther Darley