Click here for English
Het werk van Floor Martens (1998) gaat over de schoonheid die kan ontstaan uit het samenbrengen van tegenstellingen. Voor haar eindexamenwerk liet ze bijvoorbeeld een dood vosje zien waarbij het net leek net alsof het beestje alleen sliep. “De dood is aanwezig maar het leven ook nog”, aldus Martens. De kunstenaar wil het moment kunnen aanwijzen wanneer de ziel het lichaam verlaat waarna alleen materiaal overblijft om de tegenstelling tussen leven en dood te doen verdwijnen.
Het combineren van tegenstellingen klinkt mogelijk heel filosofisch. Maar Martens aanpak is intuïtief. Alle ervaringen die ze ondergaat probeert ze te ordenen en te begrijpen. Bijvoorbeeld door erover te schrijven, zoals in een dagboek, of door het met beeld vast te leggen. Daarbij maakt ze regelmatig gebruik van dierlijk of menselijk materiaal in haar werk, zoals haarlokken.
Op Prospects toont Martens onder andere een tafellaken dat jarenlang door haar oma is gebruikt. De kunstenaar zeefdrukte er een zelfportret op. De foto is een momentopname, maar dan zichtbaar gemaakt op materiaal dat refereert aan een lange familiegeschiedenis. Het laken is onderdeel van een installatie die ze speciaal voor Prospects maakte. Deze bevat zowel materialen als fotografische beelden, waarbij die laatste soms op dragers met een geschiedenis, zoals het tafellaken, zijn gedrukt. Door herinneringen te presenteren zoekt Martens naar iets wat ze “ongrijpbare bezieling” noemt: “Ik wil een sfeer creëren die zowel kwetsbaar als troostrijk aanvoelt en waar emotie bijna tastbaar wordt.”
Tekst: Jorne Vriens