Het atelier van Gabrielė Adomaitytė (1994) bevindt zich midden in de dagelijkse drukte van de bekende Amsterdamse straatmarkt Albert Cuyp. Adomaitytė ervaart de overdaad aan prikkels op deze plek niet als een belemmering, maar eerder als een bron van inspiratie. Voor haar nieuwe schilderij Welcome (2022) heeft ze goed gekeken naar de uithangborden, raamstickers en andere reclame-uitingen die op en rondom de markt om aandacht schreeuwen.
“Ik vind de herkenbaarheid van reclamebeelden interessant”, zegt Adomaitytė. Ze heeft een voorliefde voor beelden en symbolen die voor een breed publiek begrijpelijk zijn. Voor haar schilderijen haalt de kunstenaar beelden en tekstflarden uit hun oorspronkelijke context en combineert deze in collages, waarbij sommige elementen herkenbaar blijven en andere moeilijker te plaatsen zijn. Ze bouwt haar composities eerst in digitale bewerkingsprogramma’s op door verschillende beeldlagen over elkaar te leggen. Vervolgens schildert ze de resultaten met acrylverf op doek. Hoewel de schilderijen er door de beeldbewerking gelaagd uit zien, bestaan ze maar uit een paar dunne lagen verf.
Veel van Adomaitytės schilderijen gaan over de overdaad aan informatie waar we in deze tijd mee gebombardeerd worden en over de vraag waar al die informatie opgeslagen wordt. Een analoog of digitaal archief is vaak het startpunt voor haar werk. Zo maakte ze eerder een serie schilderijen gebaseerd op de collectie van een amateur archivaris in Litouwen, die van zijn huis een Sovjetmuseum heeft gemaakt. Voor haar nieuwste werken begon ze zelf een archief, waarin ze bijvoorbeeld reclamebeelden verzamelt die ze met haar telefoon vastlegt.
Tekst: Sarah van Binsbergen