“Volgens ons is het belangrijk voor een kunstenaar om uithoudingsvermogen op te bouwen. Om weerbaar te zijn. Om nee te kunnen zeggen als het nodig is. Om succes te kunnen verdragen.”
“‘Bent u gereed?’ klonk de stem die ons door het keuzemenu had geleid vanachter het gordijntje. Buiten het fotohokje stonden we te wachten op de flits waarvoor we betaald hadden en die onze gezichten had zullen verlichten. Het was onspectaculair. Er klonk het geluid van een klikkende camera. De toiletjuffrouw keek niet op. Een vel fotopapier schoof in de bak onderaan de automaat. Vijf keer eenzelfde bleekblauwe achtergrond zonder voorgrond, vier in een vierkant en eentje eronder met ernaast een Nederlandse leeuw waar ‘geschikt’ overheen was gezet. Je kunt een ruimte die voor je gereserveerd is ook niet innemen, ook als je er zelf voor betaald hebt (een euro per foto).
We zijn twee kunstenaars die werken als collectief onder de naam gerlach en koop. We proberen de ruimte die voor ons is vrijgemaakt –of die we zelf hebben vrijgemaakt– niet altijd in te nemen. Afstand is belangrijk.
Wanneer je niet voortdurend in de volle aandacht naar je beste mogelijkheden weet te handelen, volgens het model van de daadkrachtige ondernemer, ben je ongeschikt. Het is niet gemakkelijk zo’n opgelegd gevoel van tekortkoming te negeren. De maatschappelijke druk is groot. Hoe vaak worden hedendaagse kunstenaars niet beschuldigd van onbegrijpelijkheid, duisterheid, ontoereikendheid. Hoe vaak wordt hen niet verweten dat ze afwezig zijn in het publieke debat. Daar moet je tegen kunnen. Geen tegenwicht bieden, maar een stap opzij zetten.”
In ‘De bezetenen van het Ontariomeer’ bij Stroom Den Haag werkten gerlach en koop voor het eerst samen, en sinds 2000 vormen ze een collectief. Een karakteristiek werk is ‘kunstboeken (naast de kunst)’ in de bibliotheek van het Van Abbemuseum waar zij alle boeken naar achteren schoven, om zo de imponerende professionele bibliotheek in een persoonlijke te veranderen en de duistere ruimte achter de boeken naar voren te halen, wat je een vorm van overspronggedrag zou kunnen noemen. Sindsdien hadden ze solotentoonstellingen in onder andere de Appel Amsterdam, de Temporary Gallery in Keulen en het Bonnefantenmuseum. Ook was hun werk te zien in groepstentoonstellingen zoals in de Vleeshal, de Tuilerieën in Parijs, het Kröller-Müller Museum, Casino Luxembourg, de Baltic Triennial, La Criée in Rennes en het Hammer Museum in Los Angeles.
gerlach en koop over mentoring
Volgens ons is het belangrijk voor een kunstenaar om uithoudingsvermogen op te bouwen. Om weerbaar te zijn. Om nee te kunnen zeggen als het nodig is. Om succes te kunnen verdragen. Daarvoor heb je een praktijk nodig, zodat je onafhankelijk van anderen weet wat er morgen gedaan moet worden, en de dag daarna, en volgend jaar. Je kunt een andere kunstenaar niet voorschrijven hoe zijn of haar praktijk eruit zou moeten zien, maar je kunt wel over het belang ervan spreken. Je kunt je ervaringen delen. Tijdens een intakegesprek willen we gezamelijk uitzoeken welke specifieke kennis we zouden kunnen delen, en hoe we dat het beste kunnen gaan doen. Maar het liefst spreken we natuurlijk over het werk zelf.”