Click here for English
Hanane El Ouardani (1994) wil weten hoe culturele uitwisseling smaak bepaalt. Ze ging naar Koeweit om daar de eerste filialen van de fastfoodketens in dat land op te zoeken. Die kwamen in 1991 mee in het kielzog van militairen uit de Verenigde Staten die tijdens de Eerste Golfoorlog in het land werden gestationeerd. Eerst opende er een Subway, daarna een McDonalds. Het bleek onmogelijk om die nog altijd bestaande militaire bases en daarmee de oorspronkelijke restaurants te bezoeken. Tijdens haar verblijf viel het El Ouardani wel op dat er amper sporen van die oorlog zichtbaar zijn. Het enige overblijfsel dat ze vond was een oud kaartspel met daarop portretten van de (voornamelijk Irakese) kopstukken dat aan de militairen werd uitgedeeld zodat zij wisten tegen wie ze strijd moesten leveren.
Fastfoodrestaurants zijn nu alomtegenwoordig in Koeweit. In die restaurants werken vooral migranten, Koeweiti bedanken voor die banen. El Ouardani herkent daarin het levensverhaal van haar opa, die in de jaren zestig vanuit Marokko naar Nederland kwam als gastarbeider.
Op Prospects laat ze de foto’s zien die ze van migranten in Koeweit maakte. De lichtvlekken op de afdrukken verwijzen naar de brandende zon aldaar. Want eenvoudig was het niet om hen vast te leggen: op de heetste plek op aarde is alles zo ingericht dat je met de auto overal heen kunt, waardoor spontane ontmoetingen bijna zijn uitgesloten. Ketens die ooit exotisch waren in Koeweit kunnen nu bestaan dankzij werknemers die als buitenstaander worden gezien. Met een menselijke blik brengt El Ouardani hen in beeld.
Tekst: Jorne Vriens