Harry Markusse

De schilderijen van Harry Markusse (1990) zijn non-figuratief. Zij ontstaan zonder voorbedacht plan in zijn atelier. De composities ontstaan al schilderend. Markusse wordt geïnspireerd en beïnvloed door kleuren, ritmes, vormen en ruimtelijke ordeningen die hij in het dagelijks leven waarneemt.  In zijn werk zet hij deze elementen om in herhaalde vormen en kleuren waarmee hij perspectief en een diepte-ruimte werking creëert. De vormen op het doek zijn weliswaar strak maar de composities zijn dynamisch en suggereren een oneindige beweging. Markusse ziet zijn schilderijen als een momentopname van iets dat oneindig kan doorgaan. Het stopt binnen het kader van het schilderij maar in gedachten blijft het zich verder ontwikkelen. Dat laat hij zien door ook de randen te beschilderen. Uit elk schilderij komt weer een nieuwe voort en zo ontstaan series van terugkerende patronen en kleurtonen.
Markusse kiest voor heldere en frisse kleuren. In zijn laatste werken geven ze zelfs een gloeiend soort licht. Dit effect bereikt hij door het gebruik van verschillende soorten verf en het aanbrengen van tegenstellingen in kleur. Soms voegt hij een complementaire kleur toe die alleen zichtbaar is voor wie nauwkeurig kijkt. De oplettende beschouwer zal ook sporen van Markusse’s aanwezigheid kunnen ontdekken. Kwaststreken, kleine imperfecties, oneffenheden en soms zelfs vingerafdrukken. Dat is zijn handschrift. (MB)