Click here for English
De vader van Ian Skirvin (1991) komt uit de Amerikaanse staat Kentucky en woonde dichtbij het gebergte de Appalachen. Skirvin keek een documentaire, genaamd Mountain Talk, over de taal die in de Appalachen wordt gesproken. Daar hoorde hij voor het eerst het woord ‘sigogglin’: een term die aangeeft dat iets scheefs alleen door de welwillende kijker vanuit de ooghoeken als recht kan worden gezien.
Skirvin toont met zijn werk precies de dingen waar die welwillendheid voor nodig is om ze waar te kunnen nemen. Zijn interesse gaat daarbij uit naar zaken die moeilijk te begrijpen zijn. “Om daar iets mee te doen is durf nodig, ik wil met mijn werk mensen uitnodigen om op avontuur te gaan om te ontdekken wat er gebeurt aan de randen van wat we begrijpen.” Op Prospects bouwde Skrivin daarom een labyrint met verschillende ruimtes waarin bezoekers vooral zichzelf kunnen tegenkomen. “Ik hoop dat bezoekers even vergeten dat ze op een kunstbeurs zijn.”
Volgens de kunstenaar is het de duisternis die de diepte van het menselijk bestaan compleet maakt. Daar houden zich dingen op die we niet kennen. Om de werking van zulke moeilijk aanwijsbare dingen te ontdekken, moeten we ze meer toelaten volgens Skirvin. Moeilijk hoeft dat niet eens te zijn, de zonnige kant van de zaak wordt vaak genoeg getoond. In marketinguitingen bijvoorbeeld, zodat we geloven dat producten en diensten hun rooskleurige beloftes zullen waarmaken. Skirvin ziet het als zijn taak om bij dat gepolijste beeld te wijzen op de rafelrandjes.
Tekst: Jorne Vriens