Aanvankelijk richtte Iliada Charalambous (1993), die studeerde aan de KABK in Den Haag, zich met haar werk voornamelijk op de politieke situatie van haar geboorteland Cyprus. Die focus versterkte toen het land in 2012 in een economische crisis belandde en de eeuwenoude culturele waarden en verworvenheden dreigden te verdwijnen. In haar installaties speelde ze met de destructie en teloorgang van Cypriotische culturele symbolen. Daarmee wilde ze zowel de schoonheid van de cultuur benadrukken als kritische vragen stellen over de Cypriotische identiteit en ontwikkeling van de maatschappij. Zo toonde ze in de installatiereeks Tell me about countries that sound like the sea (2015 -‘16) via gebroken keramische gebruiksvoorwerpen hoe Europese en lokale politieke krachten de lokale huishoudens konden raken. Later ervoer Charalambous dat de invloed die politiek heeft op een samenleving universeel is. Dat we als individuen allemaal direct of indirect worden gestuurd door een politieke situatie, hetzij economisch, hetzij in relatie tot identiteit of status. Vanaf dat moment richt ze zich met haar sculpturale installaties op uiteenlopende sociale en politieke kwesties.
Met de installatie What Could We Be? Art borduurt Charalambous voort op het AltVisions Festival dat ze in 2020 mede organiseerde. Een van de paneldiscussies, New Ways of Art, concentreerde zich rondom vragen als ‘Hoe kan de hedendaagse artistieke praktijk er vandaag de dag uitzien? en ‘Hoe kan kunst op dit moment bijdragen aan verschuivende perspectieven, beleid en ideologieën?’ Op Prospects zullen deze discussies opnieuw plaatsvinden. De verzameling stoelen die op het grasveld staan opgesteld, staan niet alleen symbool voor dit gesprek maar vormen ook de setting.