Jan Hüskes (1991) observeert zijn omgeving en zoekt naar specifieke details, verbanden, overeenkomsten en herhalingen om zijn kunstwerken uit samen te stellen. De indrukken die hij opdoet, verwerkt hij in eerste instantie in tekeningen en vervolgens in beeldhouwwerken, installaties en etsen.
In zijn ruimtelijke werken combineert Hüskes diverse bouwmaterialen. Ruwe en gladde structuren wisselen elkaar af. De beeldhouwwerken bestaan vaak uit verschillende elementen die zijn geïnspireerd op bestaande voorwerpen. Hoewel ze daardoor een collageachtige uitstraling krijgen, maakt Hüskes bijna alle onderdelen zelf, waarbij hij zowel moderne als traditionele technieken gebruikt. Het op elkaar afstemmen van de verschillende onderdelen is een traag proces dat jaren kan duren. Vaak werkt hij aan verschillende beeldhouwwerken tegelijk, waarbij ieder werk gestaag groeit en steeds complexer wordt.
Dagelijks maakt Hüskes tientallen tekeningen die de voedingsbodem vormen voor zijn kunstpraktijk. De tekeningen komen voort uit details die hij heeft gezien, maar ook persoonlijke voorvallen en anekdotes kunnen het startpunt voor een tekening zijn. Op deze manier verzamelt de kunstenaar vormen op papier. Hij herhaalt deze en laat ze overlappen, net zo lang tot er interessante nieuwe relaties ontstaan. Die geven uiteindelijk de basis voor nieuwe kunstwerken, of dat nu sculpturen, installaties of etsen zijn. De anekdotes en indrukken die de werken inspireerden zijn dan nog slechts in fragmenten zichtbaar en van minder groot belang. Het gaat Hüskes om de manier waarop hij de verhalen transformeert, en om de formele relaties tussen de vormen en materialen.
Tekst: Sarah van Binsbergen