Click here for English
Op Prospects laat kunstenaar Jana Romanova (1984) een serie portretten zien. Dat zijn alleen geen foto’s van gezichten, maar een registratie van hoe kraanwater is gebruikt. Wie naar een werk uit de reeks Water Portraits (2023) kijkt, ziet dan ook een foto van een ijsklont. Dat zit zo: Romanova vraagt een vrijwilliger gebruik te maken van één liter bevroren kraanwater die ze komt langsbrengen. Deze persoon maakt er vervolgens bijvoorbeeld een sopje van of kookt er pasta mee. Het water dat overblijft, wordt door Romanova weer opgehaald en ingevroren. Ze fotografeert het gebruikte water met vermelding van de naam van de gebruiker en een beschrijving van wat er met het water is gebeurd. Vervolgens bezorgt Romanova het ingevroren water weer bij een nieuwe vrijwilliger en herhaalt het proces zich totdat er van de liter niets meer over is. De ‘deelnemers’ kennen elkaar niet maar weten wel wat anderen eerder met het water hebben gedaan. Bijna honderd mensen hebben elk een eigen manier gevonden om wat met het water te doen. Grappend noemt Romanova zichzelf daarom ‘curator van watergebruik’, terwijl ze haar kennis uit de discipline van social game design inzet om dit experiment praktisch uit te voeren.
Water Portraits maakt van kraanwater iets heel persoonlijks. Romanova wil desalniettemin geen oordeel vellen over hoe de gebruiker ermee omgaat. Maar met haar foto’s van ijsklonten, geeft ze ruimte voor gevoelens die we doorgaans niet hebben bij zoiets vanzelfsprekends als het gebruiken van water.
Tekst: Jorne Vriens