De Amerikaanse Jessica Tucker (1989) is kunstenaar en muzikant en laat die twee disciplines in haar werk door elkaar heen lopen. Onder de naam Fetter maakt Tucker wat ze ‘industrial-synthpop’ noemt, een ‘sound-tapestrie’ met pop en dance elementen waarvoor ze zelf de teksten schrijft. Haar multimediale werk, dat ze ontwikkelde aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam bestaat uit video en performance – en dus ook muziek – waarbij ze de fysieke en emotionele directheid van muziek combineert met beeld en tekst en verwerkt in ruimtevullende installaties. Daarvoor maakt ze gebruik van internet en tv-beelden, van materiaal dat via digitale sociale netwerken wordt gedeeld en van technologieën uit apps zoals face-swap waarmee je gezichten in digitale portretten kan verwisselen en verdraaien.
Voor haar video op Prospects & Concepts, die de bezoeker vanaf grote, handvormige poefs kan bekijken, liet ze zich inspireren door online identiteiten en de manier waarop we onszelf – soms letterlijk verstoord – presenteren op online platforms en social media. Wat betekent dat voor de grens tussen privé en publiek? In de video maakt Tucker gebruik van selfies van zichzelf en anderen die ze liet vervagen, versmelten en uit elkaar trok tot verwrongen maskers die een ongemakkelijk gevoel oproepen.
“There’s a kind of immediate nostalgia and sense of longing that I find particularly fascinating in the aesthetics of digital self-performance. With my deeply saturated, distorted, and fluid videos, soft sculptures and electronic music, I’m trying to host a heightened experience suspended between the untouchable digital and the tangible physical – a kind of familiar but elusive fantasy space neither here nor there.”
Tekst: Esther Darley