Johannes Büttner (1985) refereert in zijn werk aan maatschappelijk kwesties: van politieke crisis, energiebronnen en werk in het digitale tijdperk tot aan complottheorieën en esoterische ideeën. Daarbij laat hij heden, verleden en sciencefiction vrijelijk door elkaar heen lopen. Met al die verschillende ingrediënten smeedt hij nieuwe verhalen die schommelen tussen fictie en realiteit. Zo stelde hij in een installatie over een octopus vragen over onze relatie met dieren, onderzocht hij de rol van menselijke arbeid (een terugkerend onderwerp) onder meer via een reusachtige paperclip en stelde hij in een installatie met taarten van diverse bakkers de achterliggende financiering van De Ateliers aan de kaak, de postacademische instelling waar hij van 2015 tot 2107 verbleef. Via performance, video, muziek en ruimtelijke installaties toont hij onverwachte invalshoeken en brengt hij zijn onderwerpen op een onontkoombare manier voor het voetlicht.
De installatie Demoniza (2018), die hij samen maakte met Bastian Hagedorn, draait om de legendarische Belgische ‘speedcore’ DJ en producer Liza ,N’ Eliaz (1958-2001). Deze opvallende verschijning, transgender en ouder dan de meeste van haar ‘peers’, mystificeerde als Queen of Terror een voornamelijk door mannen gedomineerde heterowereld. Büttner en Hagedorn deconstrueerden haar nummer ‘Loopera’ en laten het klinken uit een, met een gigantische blonde pruik behangen, geluidsbox. Meebewegend op het ritme staat de geluidsgestalte oog in oog met een hallucinerende video van een massa dansend haar. In een spel met sterk vertraagde videobeelden, ritme en vertraagde basgeluiden verwart en vertroebelt Büttner onze perceptie van tijd en raakt hij aan de angst die besloten ligt in extreme geluiden. Büttner: “Its attend to emphasize with the meditative sphere of the audio visual environment can be observed by the spectator but still the deeper meaning stays with the subject.”
Tekst: Esther Darley