Click here for English
In haar foto’s, video’s en keramiekwerken vangt Jolijn van den Heuvel (1994) alledaagse details die vaak onopgemerkt blijven, zoals een zak walnoten die door de wind wordt gewiegd, een draaiend gebedswieltje op het dashboard van een auto of de armen van een krompasser die elkaar raken in een druppelvorm. Zo vestigt ze de aandacht op wat vaak gemist wordt.
Van den Heuvel is geïnteresseerd in rurale plekken. waar een langzamer tempo en contact met de natuur en tradities centraal staan. Haar werk komt regelmatig tot stand tijdens residenties op zulke plekken, die ze ziet als tegenhanger voor de gejaagdheid van het moderne leven. Tijdens zo’n residentie verkent ze de lokale omgeving en bouwt ze er een relatie mee op, door zich te concentreren op poëtische fragmenten, gebaren en momentopnamen die ze vervolgens met de kijker deelt.
Het drieluik Abanico (fan) I, II, III (2023) kwam tot stand tijdens een residentie in Spanje. Op markten, op straat en tijdens feestelijke bijeenkomsten filmde de kunstenaar vrouwen die zichzelf met een waaier koelte toewuiven, een veelvoorkomend tafereel op hete dagen. Met haar camera isoleerde Van den Heuvel deze alledaagse handeling. De context verdwijnt, en wat overblijft is een ritmisch gebaar, dat door de rustige herhaling iets meditatiefs krijgt. Tegelijkertijd roept het drieluik ook onrust op, door de manier waarop de verschillende beelden op elkaar reageren, en door de frictie tussen het meditatieve beeld en de drukke omgevingsgeluiden van het audiospoor.
Tekst: Sarah van Binsbergen