Click here for English
De praktijk van Kamila Sipika (1997) is geworteld in de natuur. In haar schilderijen onderzoekt ze de relatie tussen het plantenrijk en de schilderkunst: hoe het een het ander inspireert. Hiervoor put ze zowel uit de kunstgeschiedenis als uit de verschillende culturele betekenissen die aan bloemen worden toegeschreven. Haar inspiratie is daarbij breed: van de Poolse volkstradities van haar grootouders tot archieven in het Amsterdamse gemeentearchief en expedities naar volkstuinen, bloemenveilingen en markten. Opgegroeid in Polen, met Braziliaanse roots, en nu woonachtig in Nederland verkent ze ook hoe deze mix van culturen terecht komt in haar werk.
Planten maken letterlijk deel uit van Sipika’s schildertechniek: de kunstenaar experimenteert met zelfgemaakte pigmenten uit de gewassen die ze verzamelt. Zo bevat het diptiek dat te zien is op Prospects pigment uit eikenbladeren. Dit schilderij is onderdeel van een serie werken getiteld Hidden in Daylight (2024). Daarin doemen weelderige bloemen als bakens van licht op uit een omineuze donkere achtergrond. De donkerte verwijst naar de duisternis van onze huidige tijd en die in onszelf, waar we individueel mee moeten omgaan. De sterke contrasten en het serene licht weerspiegelen juist hoop. De bloemen symboliseren daarnaast eigenschappen die een tegengif voor de donkerte zijn, zo staan de irissen in deze werken voor hoop en de boshyacinten voor dankbaarheid. Alles is vergankelijk volgens de cyclus van de natuur, maar daarin schuilt ook altijd een beetje licht, een beetje hoop.
Tekst: Esmee Postma