Click here for English
Vliegtuigen zijn eigenaardige plekken. Je zit urenlang stil naast onbekenden, moet opstaan als zij naar het toilet willen, en geniet van het uitzicht boven de wolken. Genoeg stof voor kunst dus, in ieder geval wel voor Karin Iturralde Nurnberg (1992). Tijdens de vele vluchten tussen haar geboortestad Guayaquil (Ecuador) en Amsterdam, gebruikte zij het vliegtuig als atelier. Zo kleurde ze stapels servetten met stiften en probeerde ze bij wijze van performancekunst haar schouder te verhuren aan medepassagiers.
Gaandeweg veranderde het vliegtuig voor Iturralde Nurnberg van een fysieke werkruimte naar een fictieve ruimte. Van daaruit vertelt ze verhalen, over fictieve passagiers bijvoorbeeld. Maar ook over de ervaring van het vliegen zelf. Hoog in de lucht bekijk je niet alleen de aarde, maar ook je eigen leven vanuit een ander perspectief. De routines en sociale relaties die je dagelijks leven structureren zijn tijdelijk opgeheven. In de krappe cabine ontstaat ruimte.
De kunstpraktijk van Iturralde Nurnberg is eclectisch. Veel van haar werk gaat over hoe je in het dagelijks leven voortdurend op grenzen stuit, zowel fysiek als qua sociale conventies. Met onder andere stadswandelingen, performances in wachtkamers en video-ontmoetingen met vreemden, probeert ze op speelse wijze verwachtingen te doorbreken en bewegingsruimte te creëren. Deze thematiek kun je ook terugzien in de sculptuur die Iturralde Nurnberg bij Prospects toont. De vorm verwijst naar een vliegtuigneus, maar anders dan bij een vliegtuig is deze open. Het materiaal dat Iturralde Nurnberg koos, bamboe, is tegelijkertijd flexibel en sterk. Het buigt makkelijk, maar kan ook weerstand bieden.
Tekst: Sarah van Binsbergen