Lauren Jetty (1991) plantte het afgelopen jaar honderden bomen. Ter nagedachtenis aan een dierbare vriend die bij een verkeersongeluk overleed, legde ze samen met andere nabestaanden een bos aan: Joseph’s Wood, gelegen op het platteland in Wales. Terwijl ze aan het werk was, werd Jetty zich bewust van alle geluiden, geuren en trillingen in de omgeving. Van signalen die ondergronds door wortels worden doorgegeven, tot het wiegen van een blad in de wind: de taal van de aarde bestaat niet uit woorden maar uit zulke soms nauwelijks waarneembare bewegingen.
In Celtic Rainforest (2022) roept Jetty deze subtiele vormen van communicatie op. De installatie bestaat uit subwoofer stuurprogramma´s die Jetty onder vaten met een geurmengsel plaatste. Zowel de geluiden die uit de speakers komen, als de geuren in de vaten, zijn afkomstig uit Joseph’s Wood. Dankzij de subtiele trillingen van de luidsprekers verspreidt het geurmengsel zich door de lucht. (Geluids)trillingen en geur zijn dus verbonden en werken samen, net zoals ze in het bos doen.
In de kunstwerken van Lauren Jetty werken geur en geluid vaker samen. Bijvoorbeeld in Notes (2019), een opname van Jetty’s stem, afgespeeld op een geurende langspeelplaat gemaakt van ijs. Tijdens het afspelen smelt het ijs, waardoor het geluid langzaam verandert en de geuren uit het ijs vrij komen. Net als Celtic Rainforest ging ook dat werk over de natuur, namelijk over klimaatverandering. En, op een bepaalde manier, ook over rouw. Zo koppelt Jetty in haar werk grote, onbevattelijke thema’s aan de intieme ervaring van horen en ruiken.
Tekst: Sarah van Binsbergen