Click here for English
Leven en kunst zijn bij Lieve van Meegen (1994) onlosmakelijk met elkaar verbonden. Als Van Meegen deze grondhouding met iets of iemand zou moeten vergelijken dan zou het met de octopus zijn, een wezen waarvan het brein tot in het puntje van elke tentakel aanwezig is. De octopus is dan ook een leitmotiv in haar werk dat deels bestaat uit geschilderde ‘octobodies’; twee mensen die in elkaar lijken te vloeien tot één romp met acht ledematen waarmee ze optimaal in verbinding staan met elkaar en de wereld. Met deze ultieme verbinding reflecteert Van Meegen op hoe we “in de westerse wereld verbinding beginnen te verliezen, ook al willen we juist het tegenovergestelde.”
Soms schildert Van Meegen de contouren van twee lichamen over elkaar heen om een ‘octobody’ te maken. Maar Metazoa (2023) op Prospects is het resultaat van een fysieke actie in het atelier, waarbij Van Meegen en een collega-kunstenaar elkaar al liggend op het doek probeerden te omlijnen. De directheid van die actie is terug te zien in het werk en wordt versterkt door de wild vlekkerige achtergrond die een geschiedenis verraadt: het is de uitkomst van het uitwissen van een eerder gemaakt schilderij. Een doek dat ze als een rituele handeling met groene zeep heeft afgeschraapt en schoon geschrobd en vervolgens weer met de voorstelling is versmolten. Het werk Care (2024) laat evengoed verbinding zien, maar hier zou je de levendige bewegingen ook kunnen associëren met de dood. Juist het moment waarop lichaam en geest scheiden om voor eeuwig in de omgeving op te gaan.
Tekst: Esther Darley