Click here for English
Marc Elisabeth (1992) is altijd op zoek naar het onvoorstelbare. Onbegrijpelijke taferelen, aldus de kunstenaar, scheppen mystiek. Hij fotografeert, vaak intuïtief, om grip te krijgen op de werkelijkheid en creëert zo gefragmenteerde verhalen. De beelden zijn zowel absurd (een schoot vol spaghetti), poëtisch (een dode ijsvogel) als bloedserieus (apparatuur in een ziekenhuiskamer). Samen suggereren ze een verhaal waarvan niemand precies de logica kent. Die raadselachtigheid maakt nieuwsgierig.
Het drieluik op Prospects, A Problem So Great, It Dragged Her Asleep (2023) zou je in Elisabeths nog jonge oeuvre gerust een stijlbreuk kunnen noemen. Niet alleen omdat het duidelijk is geënsceneerd, maar ook door de vorm: een drieluik. Die voelt beladen, religieus bijna, als een altaarstuk. De kunstenaar baseerde het werk dan ook op de naweeën van een familietrauma en maakte het als ode aan zijn moeder. Zonder kenbaar te maken wat er precies is gebeurd roepen de beelden een gevoel van beklemming, gemis en verdriet op.