Click here for English
Marieke Peeters (1997) is interested in the relationship between horror and comfort, more specifically in the mechanisms of body horror, a genre that prompts discussions about human experiences like sorrow, fear, pain, and trauma. Peeters: ‘Horror never shies away from the atrocities of the human experience; the monsters we create say a lot about who we are. That is why it is such an amazing tool to reflect on these horrific times.’
Voor haar film The Forgotten Sacrifice (2025) deed Peeters onderzoek naar de rol van geesten en spookverhalen in de populaire Japanse spookhuisattracties bekend als obake yashiki. Het verhaal van de film baseerde ze op de Shiomi-legende van het Japanse eiland Ojika, over een merkwaardig mensenoffer in tijden van tegenspoed. Voor het werk transformeerde Peeters een akiya (Japans voor leegstaand huis) tot een ruimte waarin de lokale geschiedenis tastbaar wordt. Peeters zocht naar een manier om oude legendes over te dragen op nieuwe generaties voordat die verhalen verloren gaan. In het laagdrempelige (spook)huis vond ze een medium dat tevens verwant is aan haar interesse in ‘expanded cinema’. Ze rekt de grenzen van cinema op waardoor je ondergedompeld wordt in haar werk en het verhaal als het ware binnenstapt. Geheel volgens de regels van het Japanse spookhuis maakt Peeters de spanning indirect voelbaar. Dat doet ze onder meer via haar onorthodoxe materiaalbewerking waarmee ze vreemde texturen en patronen creëert die het karakter van scenes en personages onderstrepen.
Tekst: Esther Darley