Click here for English
Moederschap staat centraal in de fotografie van Oxiea Villamonte (1995). In 2020 studeerde ze af aan de kunstacademie met het project Next of Kin, dat ze nadien uitwerkte tot een publicatie. Hieruit voortvloeiend creëerde ze voor Prospects twee sculpturen in de vorm van kruisen onder dezelfde titel. Next of Kin, wat in het Engels zoiets betekent als ‘dichtstbijzijnde familieleden’, is een eerbetoon aan haar matriarchale afkomst. Villamonte groeide op in een eenoudergezin, waardoor haar moeder Reina al van kleins af aan haar spiegel was. Op meerdere vlakken voelt de kunstenaar een nauwe verwantschap: beiden zijn fotograaf, en zowel qua uiterlijk als karakter lijken ze op elkaar.
Voor het werk op Prospects dook ze in haar moeders beeldarchieven en combineerde foto’s van zichzelf als jonge twintiger met portretten van haar moeder op dezelfde leeftijd. Heden en verleden vervloeien, en door de grote gelijkenis is het in eerste instantie niet duidelijk dat het om twee verschillende mensen gaat. Het project is dan ook een zoektocht naar haar eigen identiteit. Wat nemen we van onze ouders over en in hoeverre zijn we ons eigen persoon? Villamonte: “Wanneer ik in de spiegel kijk, zie ik mijn moeder terugstaren. Hoewel ik deze overeenkomsten omarm, voel ik ook een angst om dezelfde keuzes te herhalen.”
Met de kruissculpturen maakt Villamonte van haar moeder een icoon, verwijzend naar de religieuze beeldtaal van moeder en kind. En net als moeder en kind lijken de kruisen op elkaar, maar zijn ze ook net weer anders.
Tekst: Esmee Postma