Of ze nou tekent of schildert, video’s maakt of beelden van keramiek, humor is de verbindende factor in het werk van Paraskevi Frasiola (1979). Zo brengt ze serieuze onderwerpen toch luchtig onder de aandacht. Neem haar serie The Discreet Artist waarin ze onderzoekt hoe je als kunstenaar in het midden van de belangstelling moet staan en op hetzelfde moment ongrijpbaar moet kunnen blijven. Daartoe bedacht ze verschillende camouflagemethoden: ze ontwierp speciale kleding, stak haar hoofd in de grond, versmolt met een wand van gele memostickers en verplaatste zich in haar performance The Escaping Artist (2017) onder een Perzisch tapijt.
In haar nieuwe serie landschapstekeningen concentreert Frasiola zich op de manier waarop we de werkelijkheid beleven en hoe die beleving door positieve en negatieve gevoelens wordt beïnvloed. Ze maakt gedetailleerde potloodtekeningen van de omgeving en het weer, een van de meest basale, nietszeggende maar tegelijkertijd betekenisvolle manieren om een gesprek te beginnen. In een poging haar eigen gedachtespinsels te relativeren projecteert ze die er als een soort commentaar overheen. Ze omrandt een tornado met emoji’s van lachende drolletjes en over een hoopgevende regenboog in een uitgestrekt landschap tekent ze een reusachtig treurige smiley waardoor ze het beeld op een grappige manier laat kantelen en in twijfel trekt. “I guess I like to make fun of my antics, it helps me cope, it forces me to get out of bed and reminds me that nothing is that important. The best part is that I am not alone to this, a lot of people are feeling the same way as I can tell from the response, and that is the best part. Art is all about communication, right?”
Tekst: Esther Darley