Voor Prins de Vos begon fotograferen als schrijven in een dagboek. Door zijn eigen leven en relatie vast te leggen kon hij er letterlijk met afstand en relativering naar kijken. Die hoogstpersoonlijke manier van documenteren is voor De Vos altijd zijn vertrekpunt gebleven. Geïnspireerd door fotografen als Nan Goldin en Larry Clark fotografeert hij als een participant observator, mensen in zijn directe omgeving waarmee hij zich identificeert en die vaak deel uit maken van zijn directe vriendenkring. Daarom durven mensen zich soms letterlijk en figuurlijk bloot te geven.
Liefde, identiteit, gender en seksualiteit zijn terugkerende thema’s in zijn werk. Zo publiceerde hij zijn eerste fotoserie over zijn eigen relatie in het fotoboek Enclose waarmee hij in 2013 afstudeerde aan de Minerva academie voor Popcultuur in Leeuwarden. Een intieme reeks waarmee hij vooral de liefde en symbiose tussen twee mensen wilde vastleggen. Voor de serie Chris (2014-heden) volgde hij later van heel nabij de Amsterdamse jongen Chris. De Vos is niet alleen geïnteresseerd in identiteit en gender op zich, maar met name in de verandering, de transitie en de identiteitsontwikkeling die daarbij hoort. Dat thema komt terug in de serie Rosa (2014-heden) waarin hij een meisje volgt die, midden in de overgang naar de pubertijd, langzaam verandert. “Ik merk dat mijn werk heel uiteenlopende emoties oproept; zowel ongemak als begrip en geruststelling. Het nodigt uit tot gesprek over identiteit en de fluïditeit daarvan en in bredere zin over de ander en het eigene en datgene waar mijn werk uiteindelijk altijd over gaat: de liefde en vergankelijkheid.”
Tekst: Esther Darley