Prix Roos (1984) groeide op rondom de toko van haar familie. Nog steeds symboliseert deze toko voor haar een plek van samenkomst van verschillende geuren, kleuren, verhalen en mensen. Haar huidige kunstenaarspraktijk kan gezien worden als een verlengstuk hiervan. Als kunstenaar verzamelt Roos namelijk de uiteenlopende perspectieven van de mensen om haar heen door intieme portretten van hen te maken.
Een nieuw werk begint bij Roos altijd met een goed gesprek met degene die ze wil schilderen. Ze praat over hoe zij hun eigen identiteit zien en wat hun verhaal is. Vervolgens maakt ze aan de hand van dit gesprek een portret. Daarbij is het voor Roos belangrijk dat dit kunstwerk niet eenzijdig de kant van de verteller verbeeldt, maar ook haar eigen interpretatie van het vertelde verhaal laat zien. Ze wil zich bewust zijn van haar eigen blik en de verbinding met haar eigen identiteit leggen. Dit resulteert in werken die enerzijds vanuit een hele persoonlijke plek komen en anderzijds onderling duidelijke overeenkomsten tonen. Uiteindelijk gaat identiteit namelijk meer over datgene wat je deelt met de ander, dan dat wat jou anders maakt.
Tijdens Prospects presenteert Roos vier portretten van vrouwen in Rotterdam en Amsterdam die hun eigen gemeenschap inspireren. Alle vier de werken zijn vanuit een ander perspectief geschilderd en tonen vrouwen van kleur die toevallig allemaal een grote voorliefde voor sneakers hebben. Samen vormen ze niet alleen voor hun gemeenschap, maar ook voor Roos zelf, een bron van inspiratie omdat ze grenzen verleggen, opkomen voor emancipatie en wilskrachtige mensen zijn.
Tekst: Milo Vermeire