Click here for English
Roman Tkachenko (1996) omschrijft zichzelf als architecturaal dramaturg. Met zijn sociaal-geëngageerde praktijk duikt hij in verhalen die verweven zijn met de publieke sfeer. Hiervoor werkt hij samen met lokale gemeenschappen. De taak van de dramaturg is daarbij om te luisteren, de problematiek en de uitdagingen te begrijpen, om vervolgens uit te zoomen en voorstellen te initiëren die vanuit een artistieke invalshoek een nieuw perspectief bieden.
In Lange adem (2024-doorlopend) op Prospects combineert hij performance met een sculpturale installatie. Centraal staat het luchtalarm dat elke eerste maandag van de maand stipt om 12 uur afgaat, maar binnenkort wordt vervangen door een geïndividualiseerd telefoonalert. Tkachenko vraagt zich af wat de aanstaande verdwijning van dit collectieve moment betekent. “Ik zie de sirene als cultureel erfgoed, een zeldzaam voorbeeld van iets in het openbare leven dat al zo lang consistent is.”, aldus de kunstenaar. Hij doet een oproep aan bewoners en activisten om zich het alarm toe te eigenen. Wat als dit ‘publieke bewustwordingssysteem’, zoals de kunstenaar het noemt, verandert van een overheidsapparaat in een instrument van de bevolking?
Op Prospects doet Tkachenko een eerste aanzet naar deze toe-eigening van de sirene. Elke dag om 12 uur blazen performers bij de ingang van Art Rotterdam voor de duur van het luchtalarm op een misthoorn. Vervolgens bewegen ze zich richting Tkachenko’s installatie binnen in de tentoonstelling. Hier verkent een korte film, naast de sculptuur, de betekenis van het luchtalarm.
Tekst: Esmee Postma