Hoe kan je de menselijke waarneming beïnvloeden? En wat is het verschil tussen een waar gebeurde en een verzonnen ervaring? Dat zijn vragen die Roos Cornelius (1990) intrigeren. Cornelius studeerde aan de Academie Minerva in Groningen en het Hunter College in New York, behaalde daarnaast een bachelor psychologie en filosofie en rondde een research master af aan de universiteit. Daardoor beweegt ze zich met haar onderwerpen tussen kunst, wetenschap en filosofie. In films en performances zoekt zij de grens op tussen werkelijkheid en fictie en onderzoekt ze via een psychologische benadering de waarneming. Zo maakte ze een fotoserie van filmsets in de openbare ruimte van New York waarin ze speelde met de vraag wat ‘echt’ en ‘nep’ was. De korte film Somewhere (2014) is gemaakt tegen het decor van een eenvoudige nieuwbouwwijk terwijl op de achtergrond een koor ‘Slaap Kindje Slaap’ zingt. In een polyfonisch muziekarrangement dat Cornelius er zelf voor schreef komt het koor in beeld, terwijl tegelijkertijd een kudde schapen voorbijtrekt. Die surrealistische ervaring werd bij het vertonen van deze film versterkt doordat de schapen en het koor ook daadwerkelijk de tentoonstellingsruimte binnen kwamen. Cornelius nieuwste film is het eerste deel van een drieluik dat handelt over de hedendaagse metropool. In een associatieve aaneenschakeling van beelden zijn betonnen jaren zestig gebouwen te zien, die overlopen in het mistige grijs van najaarsluchten van grote steden als Londen, Berlijn of Parijs. De felle kleuren van details vervagen naarmate de film voortduurt, waardoor de kleuren besterven en uiteindelijk de grijze kleur van de omgeving aannemen. Onder begeleiding van haar mentor, de kunstenaar Guido van der Werve, schrijft ze aan de muziek voor deze film.
Tekst: Esther Darley