Rosa Johanna (1991) maakt onder meer video’s, geluidsopnames, wandkleden en installaties. Maar al het werk is gerelateerd aan haar schilderkunst, kleine abstracte schilderijen waarop ze vlakje voor vlakje en laag over laag verschillende kleuren aanbrengt. Zo ontstaat er op een volkomen intuïtieve manier een soort organisch raster. Achterliggende concepten probeert Rosa Johanna zoveel mogelijk te vermijden. Het gaat haar vooral om het schilderen zelf, in het hier en nu, waarin ze beslissingen laat afhangen van het proces. Daarbij is ze ook geïnteresseerd in de rol van de toeschouwer. Zo liet ze voor haar afstudeerproject aan de Gerrit Rietveld Academie de opstelling van haar werk op een subtiele manier voortdurend verschuiven en publiceerde ze haar bijbehorende scriptie How to do things without words in braille. Op die manier werden de presentatie en de documentatie onderdeel van een grotere performance-achtige installatie.
Het wandkleed How to do things without words II (2019) ontstond naar aanleiding van een residency in Peru waar Rosa Johanna gefascineerd raakte door Peruaanse tapijten en zandtekeningen. Haar wandkleed bestaat net als haar schilderijen uit verschillende vlakjes. Maar in tegenstelling tot de verschillende kleuren uit haar schilderijen is het kleed monochroom grijs. De diktes van de verschillende vlakken representeren de verschillende nuances tussen zwart (korte polen) en wit (lange polen). Ook hier is er een rol voor de kijker. Die mag het werk aanraken waardoor de uitstraling ervan voortdurend veranderd.
Tekst: Esther Darley