Click here for English
Kant gehaakte kleedjes hangen voor het raam, liggen als decoratie op een tafeltje of worden keurig gedrapeerd over de rugleuning van de bank. Ruben Raven (1995) zag deze kleedjes op reis in Bosnië en Herzegovina, waar ze onverminderd populair zijn. In Nederland kende hij ze nog wel van zijn oma, maar verder lijken ze uit beeld verdwenen. Dit gegeven inspireerde de multimedia kunstenaar – die eerder werk maakte over alledaagse zaken als stickers, dvd’s en ventilatoren – tot een nieuwe serie een alledaags onderwerp. Door met haakwerk te experimenteren en het vanuit verschillende standpunten te benaderen, geeft hij het ouderwets geworden handwerk opnieuw betekenis. Zo vergrootte hij kleine haakwerkjes als basis voor een schilderij, scande hij haakwerk om het te kunnen printen, en transformeerde hij het in keramiek.
Raven is geïnteresseerd in de vervreemding die bij elke omzetting optreedt: hoe het fragiele textiel in keramiek letterlijk breekbaar wordt, of hoe de fysieke kwaliteit in een schilderij volledig naar de achtergrond verdwijnt. Tegelijkertijd ervaart hij werken vanuit één specifiek thema – haakwerk – als bevrijdend. Eigenlijk is het net als het haakwerk zelf: de techniek kent beperkingen maar daarbinnen zijn er eindeloze mogelijkheden. Raven hoopt dat de toeschouwers van zijn werk “Sketch” (2025) eenzelfde weg afleggen als hij bij het maken ervan. Kijken, beleven en onderzoeken: een installatie als een ontdekkingsreis waarin hij onverwachte mogelijkheden en associaties uitdiept en oprekt.
Tekst: Esther Darley