Click here for English
Sanne de Haan (1989) put voor haar werk uit haar directe persoonlijke ervaringen. Het medium dat ze kiest varieert van fotografie en video tot performance, borduurwerk en schilderkunst en is telkens afhankelijk van het onderwerp dat ze aansnijdt. Zo speelde ze in Fruit Basket (2018), haar afstudeerproject aan de ArtEZ in Arnhem, met nieuwsgierigheid en voyeurisme door medestudenten naakt te fotograferen in hun eigen studio. Alsof ze de kijker een blik achter de schermen wil bieden, van de kunstenaar als ‘wild dier’ in zijn eigen habitat. In een serie borduurwerken Embroidery (2019-heden) gaat ze aan de haal met de typisch als vrouwelijk tijdverdrijf beschouwde techniek. Door kitscherige kruissteekwerkjes te infiltreren met haar humoristische en hedendaagse insteek roept ze een onverwacht surrealistisch effect op.
Met het drieluik The best day of my life (2023) op Prospects, toont ze een zeer persoonlijk en ingrijpend moment in haar leven: de geboorte van haar kind. De Haan werd overvallen door een zwangerschapspsychose waardoor er van het clichématige ideaalbeeld van moeder en kind op zijn zachts gezegd geen sprak was. Dat maakt de titel dubbelzinnig. In het drieluik wordt de bevalling zelf geflankeerd door de eerste aanblik van het kind en de nageboorte. Door die drie fases nauwgezet, realistisch en niets ontziend in beeld te brengen hoopt ze deze gebeurtenis een plek te geven. Het is zowel een manier om al schilderend de schoonheid en het wonder van de geboorte terug te vinden als een poging om deze traumatische gebeurtenis een plek te geven.
Tekst: Esther Darley