Click here for English
Kan taal zich ook in een andere gedaante tonen? Die vraag loopt als een rode draad door het werk van Sanne van Balen (1994). Na haar studie Nederlandse taal en letterkunde studeerde ze Beeld & Taal aan de Gerrit Rietveldacademie. In haar beeldende werk concentreert ze zich op de visuele ervaring van taal en als ze schrijft geeft ze beelden een stem. Voor haar werk op Prospects concentreerde Van Balen zich op de tong. Enerzijds is de tong de spier die taal vormgeeft en letterlijk creëert. Maar ‘tong’ staat ook voor taal die je spreekt, de taal van een volk. Die dubbele lading keert terug in het werk.
Buiten de Van Nellefabriek ligt in het gras Stem (2024), een rode, kronkelige sculptuur die wel iets weg heeft van zo’n fysieke tong. Binnen toont Van Balen het schilderij Landschriften (2024), een abstract, landschappelijk ogend vierluik waaruit de sculptuur buiten lijkt te zijn ontstaan. Dan wordt duidelijk dat Van Balen een dubbelspel speelt. Want wie haar schilderhandschrift beschouwt als taal, ziet in de driedimensionale vloeiende beweging van de tong ook een handschrift terug. Tegelijkertijd verbindt het werk taal met landschap. Want voor Van Balen is het landschap een taalkundige plaats die betekenissen uit de omgeving zowel vasthoudt als overbrengt. Daarmee vormt het een belangrijk uitgangspunt voor haar werk. Zo buitelen landschap, woord en beeld in haar werk voortdurend over elkaar heen. Het probeert de poëzie in de taal te verbeelden en er tegelijkertijd een nieuwe betekenislaag aan toe te voegen.
Tekst: Esther Darley