Sophie Serber (1993) onderzoekt in haar werk de fysieke en mentale grenzen van het menselijk lichaam. Neem het werk Autophagy ii (2020): een sculptuur van een reusachtige lintworm. Hoewel de lintworm meestal een ongewenste indringer is voor de mens, verwijst de titel van dit werk juist naar een natuurlijk proces: ‘Autophagy’ (of autofagie) is de zelfreinigende werking van het lichaam om lichaamsvreemde deeltjes en beschadigde eiwitten af te breken. Iets dat essentieel is voor de gezondheid, maar op hol kan slaan door voedselgebrek. En laat daar nou net de lintworm goed in zijn. Door zich aan de maagwand te hechten voedt deze zich met ‘ons’ eten. In Victoriaanse tijden zouden mensen zelfs bewust een lintworm nemen om af te vallen. Met deze sculptuur verwijst Serber naar (extreme) manieren om je eigen lichaam te manipuleren.
Serber presenteert ook twee schilderijen van clowns in een stijl geïnspireerd door De Zwarte Schilderijen van Francisco Goya. Serber ziet clowns als karikaturale wezens die zichzelf dusdanig als ‘de ander’ presenteren, dat het makkelijker wordt om jezelf te begrijpen. Omdat je realiseert dat je dát niet bent, weet je beter wie of wat je wél bent. “De uitvergroting toont ons waar we staan en bij wie we horen”, vertelt de kunstenaar. “Als je iets onzin noemt, betekent dit dat je jezelf als ‘zinnig’ ziet”, zo geeft de clown de grenzen van je eigen identiteit aan.
Tekst: Milo Vermeire