Timo Demollin (1988) gebruikte de publieke middelen van het Mondriaan Fonds voor de acquisitie van objecten die de privatisering van verschillende Nederlandse overheidsbedrijven belichamen. Het privatiseren van publiek eigendom ziet hij als een van de belangrijkste vormen van institutionele transformatie binnen de neoliberale doctrine die de afgelopen decennia onze economie is gaan bepalen. “Dit heeft veel nutsvoorzieningen, sociale diensten en culturele activiteit onderworpen aan een marktlogica die hoofdzakelijk de bescherming van private belangen prioriteert”, aldus Demollin.
Tijdens Prospects toont hij drie werken, elk getiteld 20368-20369-20370-20371-23222, die ingaan op de privatisering van het voormalige Staatsbedrijf der Posterijen, Telefonie en Telegrafie (PTT). De gebruikte materialen – nestbare rolcontainers, eerstedagenveloppen en verzilverde laskokers voor telefoonkabels – reflecteren op de opeenvolgende fases van verzelfstandiging, beursgang, splitsing en overnames van het post- en telecombedrijf. De associatieve kaders die Demollin met deze werken wil oproepen, zoals logistiek en communicatie, accumulatie, en de botsing tussen het publieke en private domein, worden onderstreept door de nabijheid van kunstbeurs Art Rotterdam en de locatie van de voormalige distributiehal van de Van Nellefabriek, die nu dienst doet als evenementenlocatie.
In zijn praktijk verkent Timo Demollin ruimtes van economisch conflict en de institutionele structuren die daaraan ten grondslag liggen. Zijn sculpturen en context-specifieke installaties stellen de positie van de beeldende kunst binnen de politieke economie centraal, en toetsen de reikwijdte van het kunstenaarschap daarin. Meer nog dan het blootleggen van sociale en economische verhoudingen wil Demollin wijzen op de directe betrokkenheid van de kunstenaar in de reproductie van systemen die de kunst zelf vaak bekritiseert.