Tobias Lengkeek (1991) is niet de eerste kunstenaar die zich afvraagt of een schilderij wel aan de muur moet hangen. En ook niet de eerste die regelmatig op een skateboard staat (denk aan Raymond Pettibon). Maar skaten over je eigen werk, dat zou nog wel eens een primeur kunnen zijn. Lengkeek schildert dus niet alleen op linnen, maar ook op zelfgebouwde skateramps. Hij ziet een overeenkomst tussen de mentale benadering van het oppervlak van een schilderij en een skate object. Lengkeek: “De kwaststreken op een schilderij zijn unieke bewegingen en zo gaan de bewegingen die ik op een skateboard maak ook over expressie van mijzelf. Het skaten over mijn werk heeft mij nog meer geleerd het schilderij los te laten.”
Maar het begint voor Lengkeek met schilderen. Ideeën hiervoor haalt hij uit de dagelijkse werkelijkheid waarbij zijn oog valt op dingen waar een ander aan voorbij zou lopen. Lege gebouwen, verlaten bouwplaatsen maar ook bergen met bouwpuin zijn voor hem een visuele inspiratiebron. Hij ervaart ze als een tussenwereld, als materialen die geen functie meer hebben maar ook nog niet zijn teruggekeerd naar de natuur. Het geeft hem een onbestemd gevoel, een symbool voor de vervallen menselijke natuur. “In het schilderen zoek ik met vormen en kleuren dezelfde wrijving en spanning van deze tussenwereld. Mijn schilderijen zijn geen vraag of antwoord op de werkelijkheid maar willen juist een autonome bron zijn: het schilderij zelf.”
Tekst: Esther Darley